Przedstawiany przez Ministra Rozwoju i Finansów projekt wdrożenia do polskiego prawa poszczególnych zapisów unijnych dyrektyw Wypłacalność II i Omnibus II do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej został przyjęty przez Radę Ministrów.
Zasady definiujące wewnętrzne zakłady ubezpieczeń i reasekuracji, określające wymagania informacyjne wobec dozoru oraz poziom dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego, są elementem projektu nowelizacji ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, nad którą pracowała wczoraj (21.11.2017 r.) Rada Ministrów.
W uzasadnieniu nowelizacji czytamy, że dyrektywy te zaimplementowano już do polskiego prawa z mocą ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z 11 września 2015 roku i kilku rozporządzeń, ale ”Komisja Europejska wskazała na brak implementacji poszczególnych przepisów obu dyrektyw do krajowych przepisów dotyczących działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej” – wskazanowo w wydanej opinii.
Z uzasadnienia dowiadujemy się również, że zdaniem Komisji Europejskiej, do polskich przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej nie zostały przystosowane m.in. wynikające z dyrektyw przepisy dotyczące „wewnętrznych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, zawierające definicje tych podmiotów, wymogi informacyjne wobec organu nadzoru oraz wysokość dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego dla tych podmiotów”, a także akt prawny „dający organowi nadzoru możliwość wydania zakazu swobodnego rozporządzania aktywami umiejscowionymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” przez organ nadzoru innego państwa członkowskiego, który wykonuje nadzór nad ustalonym zakładem ubezpieczeń lub jego oddziałem. Należy również dodać, że zdaniem KE, do polskiego prawa nie wdrożono też zasad definiujących przepisy koasekuracji w Unii Europejskiej.
W uzasadnieniu czytamy również: „Przeprowadzona w Ministerstwie Finansów analiza wykazała, że uwagi Komisji Europejskiej należy uznać za zasadne. W piśmie z dnia 31 maja 2017 r. również Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego zgodził się z uwagami Komisji Europejskiej i wskazał na konieczność wdrożenia do krajowego porządku prawnego wskazanych przepisów dyrektyw Wypłacalność II i Omnibus II, uzasadniając konieczność transpozycji poszczególnych przepisów”.
Dlatego też zapisy projektu dotyczą tzw. „wewnętrznych zakładów ubezpieczeń i wewnętrznych zakładów reasekuracji (tzw. captives)”, które mogą być własnością instytucji niebędących instytucjami finansowymi, a które chronią np. jedynie ryzyka swoich dysponentów.
Projekt, zgodnie z unijnymi dyrektywami, zakłada np. że poziom dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego dla wewnętrznych zakładów reasekuracji może być mniejszy niż dla towarzystw reasekuracji wzajemnej. Co ważne poziom dolnego progu minimalnego wymogu kapitałowego dla wewnętrznych zakładów ubezpieczeń pozostanie taki sami jak dla zakładów ubezpieczeń niebędących wewnętrznymi zakładami ubezpieczeń.
Ponadto, w projekcie proponuje się również wstawienie definicji wewnętrznego zakładu ubezpieczeń jako zakładu ubezpieczeń, którego akcjonariuszem jest „podmiot finansowy niebędący zakładem ubezpieczeń albo zakładem reasekuracji” albo będący poza grupą zakładów ubezpieczeń lub reasekuracji, albo „podmiot niebędący podmiotem finansowym”.
