11 lutego 2016 r. Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego skierował list do zarządów banków, SKOK-ów, zakładów ubezpieczeń, firm inwestycyjnych i krajowych instytucji płatniczych, w którym przedstawił stanowisko Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego w sprawie stosowania przez ww. instytucje tzw. klauzul modyfikacyjnych.
Urząd poddał pod analizę sposób stosowania przez instytucje finansowe postanowień, które uprawniają je do dokonywania jednostronnych zmian w treściach wzorów umownych zgodnie z art. 384 Kodeksu cywilnego.
W stanowisku UKNF zostały wymienione praktyki budzące wątpliwości w opinii Urzędu. Wśród nich wskazano, przede wszystkim, stosowanie klauzuli modyfikacyjnej niezawierającej ważnej przyczyny uprawniającej do dokonania zmiany treści wzorca umownego.
UKNF podał, że na rynku panuje nieuprawniony podgląd, że przepis art. 384 Kodeksu cywilnego umożliwia przedsiębiorcy wprowadzenie zmiany wzorca umownego, o ile posiada on kompetencje w postaci odpowiedniej klauzuli umownej lub stosownego przepisu prawa. Tymczasem, jak wskazano w stanowisku, niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te, które „uprawniają kontrahenta konsumenta do jednostronnej zmiany umowy bez ważnej przyczyn podanej w tej umowie oraz przewidują wyłączenie dla kontrahenta konsumenta jednostronne uprawnienie do zmiany, bez ważnych przyczyn, istotnych cech świadczenia.” Dlatego kluczowym warunkiem dopuszczalnym do dokonania zmian wzorca umowy jest wskazanie w treści umowy ważnych przyczyn, które uprawniają do dokonania określonej zmiany w treści wzorca umowy.
