Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 marca 2017 r. (sygn. akt I CSK 213/16) orzekł, że podstawą ustalenia należnej powodowi kwoty zadośćuczynienia powinno być żądanie pozwu.
W rozpoznawanej sprawie powód – poszkodowany w zdarzeniu komunikacyjnym – domagał się zasądzenia od pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego renty w wysokości 1.200 zł miesięcznie oraz zadośćuczynienia w kwocie 100.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami.
Powód uległ wypadkowi samochodowemu. Przed wypadkiem powód wraz z kierującym pojazdem i innymi osobami spożywali alkohol. Samochód, którego pasażerem był poszkodowany, nie był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem OC p.p.m. W następstwie wypadku powód doznał licznych obrażeń ciała: otwartego złamania kości przedramienia, zwichnięcia w stawie łokciowym, rany tłuczonej głowy.