Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 września 2020 r. (sygn. akt III CZP 87/19) orzekł, że żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 385[1] k.c.) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 k.c.).
Artykuły powiązane
Ułatwienie zawierania codziennych umów dzięki systemowi teleinformatycznemu – nowelizacja ustawy
Projekt ustawy zakłada wprowadzenie nowego systemu teleinformatycznego, który ma wspierać zawieranie i przechowywanie po...
Brak regulacji dla kancelarii odszkodowawczych. Rzecznik Praw Obywatelskich wzywa Ministra Sprawiedliwości do działania
RPO kolejny raz zwraca się do Ministra Sprawiedliwości z pytaniem o postępy w przygotowaniu przepisów mających na celu o...
Maksymalna kwota odszkodowania przysługująca pacjentowi, którego zdrowie ucierpiało na skutek leczenia.
Rzecznik Praw Pacjenta zdecydował o wypłacie najwyższej możliwej kwoty odszkodowania – 222 800 zł – osobie, której zdrow...
