Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 września 2020 r. (sygn. akt III CZP 87/19) orzekł, że żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 385[1] k.c.) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 k.c.).
Artykuły powiązane

Rekomendacje KNF pod lupą: komentarz do dokumentu – część 1
Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała projekt Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących d...

Osobiste Konta Inwestycyjne (OKI): 100 tys. zł rocznie bez podatku
Rząd planuje wprowadzenie Osobistych Kont Inwestycyjnych (OKI), które pozwolą inwestować do 100 000 zł rocznie bez poda...

Zmiany na rynku kryptowalut
Rada Ministrów przyjęła nowy projekt ustawy o rynku kryptoaktywów, przygotowanym przez Ministerstwo Finansów. Przepisy t...