Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w dniu 4 stycznia 2019 r. wydał przełomowy dla działalności telemarketingowej wyrok (sygn. akt IV Ca 1873/16), w którym podzielił interpretację Sądu Rejonowego w przedmiotowej sprawie i przesądził, że zgodnie z art. 172 ust. 1 ustawy Prawo telekomunikacyjne nie jest zabronione wykonywanie połączeń na losowo wybrane numery abonentów bez ich uprzedniej zgody w celu odebrania od nich zgody na przedstawienie oferty marketingowej. Wyrok jest prawomocny.
Według Sądu Rejonowego pozwanej spółce, która prowadziła kontakt telefoniczny z abonentami, nie można zarzucić naruszenia art. 172 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego, zgodnie z którym zakazane jest używanie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych i automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego, chyba że abonent lub użytkownik końcowy uprzednio wyraził na to zgodę. W pisemnym uzasadnieniu wyroku Sąd przyznał, że kluczowe jest odróżnienie pojęcia marketingu bezpośredniego od innych form marketingu. Marketing bezpośredni służy bowiem „informowaniu o możliwości bezpośredniego nabycia towarów lub usług oraz składania potencjalnym klientom propozycji zawarcia umów, tym samym nie obejmuje swym zakresem pojęciowym kontaktów z użytkownikami końcowymi podejmowanych celem informowania o działalności przedsiębiorcy bez składania mu oferty handlowej i propozycji zawarcia umowy przez telefon”. Zgodnie z powyższą interpretacją Sąd stwierdził, iż „nie jest sprzeczne z art. 172 Prawa Telekomunikacyjnego wykonywanie (…) połączeń na losowo wybrane numery abonentów bez ich zgody w celu ustalenia, czy wyrażają oni zgodę na kontakt telefoniczny w celu marketingu bezpośredniego. Dopiero po wyrażeniu zgody strona pozwana prowadzi w stosunku do abonentów czynności polegające na marketingu bezpośrednim”. W uzasadnieniu wyroku Sąd powołał się również na konstytucyjną zasadę proporcjonalności, która przemawia za interpretacją zakazu z art. 172 Prawa telekomunikacyjnego w sposób ścisły, a nie rozszerzający.
W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych Sąd uznał, że „wykorzystywany samodzielnie anonimowo ciąg cyfr stanowiący numer telefoniczny nie może stanowić danej osobowej, gdyż nie pozwala on na identyfikację abonenta, a numer telefonu stanowi daną osobową jedynie w sytuacji takiego jego przetwarzania, która pozwala choćby na pośrednią identyfikację abonenta tzn. gdyby był przetwarzany łącznie z innymi informacjami na temat abonenta.” Podmiot, który wybiera numery telefonów w sposób losowy, nie przetwarza więc danych osobowych, a związku z tym w ocenie Sądu nie można też mówić o naruszeniu dobra osobistego, jakim jest prawo do ochrony danych osobowych.
Takie rozstrzygnięcie Sądu z pewnością stanowi dobrą wiadomość dla przedsiębiorców prowadzących działalność telemarketingową. Konieczność każdorazowego uzyskiwania przez przedsiębiorców zgody na kontakt telefoniczny przed nawiązaniem jakiegokolwiek kontaktu z klientem stanowiłaby bowiem poważne utrudnienie i stawiałaby podstawy dalszego funkcjonowania call center pod znakiem zapytania.
