Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 7 marca 2013 r. (sygn. akt XVII AmC 3480/12) uznał za niedozwolone i zakazał pozwanemu wykorzystywania w obrocie z konsumentami postanowienia wzorca umowy o treści:
„Ubezpieczony, przystępując do ubezpieczenia, zwalnia lekarzy prowadzących w kraju stałego miejsca zamieszkania i za granicą z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej i wyraża zgodę na udostępnienie dokumentacji medycznej przedstawicielom (…)”
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że powyższe postanowienie spełnia wszystkie cztery przesłanki, zawarte w art. 385 ust. 1 Kodeksu cywilnego.
Rozpatrywany zapis narusza przesłankę dobrych obyczajów, które w tym przypadku jest wynika z faktu uzyskania przez zakład ubezpieczeń dostępu do dokumentacji medycznej klienta, które mogą zawierać dane poufne, wrażliwe i wstydliwe z punktu widzenia klienta.
W kwestii naruszenia interesów konsumentów, Sąd wskazał, że w rozpatrywanej sprawie zachodzi ono w sferze prywatnej i odwołuje się do psychiki i emocji konsumentów, co zdaniem Sądu nie powinno zachodzić w relacji między konsumentem a przedsiębiorcą.
W toku postępowania SO odwołał się do orzeczeń Sądu Najwyższego z dnia 2007-03-19, sygn. akt III SK 21/06 oraz z dnia 2007-10-11, sygn. akt III SK 9/07. Przywołane wyroki wskazywały, że konieczne jest ustalenie, jak wyglądałyby prawa i obowiązki konsumenta w sytuacji braku analizowanej klauzuli. Jeżeli przepisy ogólne stawiają konsumenta w lepszej sytuacji niż postanowienia proponowanej umowy, to w zasadzie postanowienia te należy uznać za niedozwolone. Odstępstwo od tej zasady możliwe jest tylko, o ile zmiana jest uzasadniona specyfiką wzajemnych świadczeń lub jest kompensowana innymi postanowieniami wzorca.
W związku z powyższym Sąd orzekł, że sporna klauzula stanowi niedozwolone postanowienia umowne.
