bg
Chcę wiedzieć o...
Strona główna
Artykuły
Ubezpieczający w grupówkach uznany za dystrybutora ubezpieczeń

Ubezpieczający w grupówkach uznany za dystrybutora ubezpieczeń

Dodano: 2022-10-12
Publikator: Legal Flash

Od kilku dni rynek ubezpieczeniowy żyje wyrokiem wydanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE pod koniec września br. – w sprawie TC Medical Air Ambulance Agency GmbH (wyrok z dn. 29.09.2022 r.  w sprawie C-633/20). Nic dziwnego, ponieważ to, co stwierdził TSUE rozstrzygając pytanie prejudycjalne niemieckiego Federalnego Trybunału Sprawiedliwości, w dalszej perspektywie i niedalekiej przyszłości może mieć także przełożenie na nasze krajowe przepisy dotyczące dystrybucji ubezpieczeń.

W stanie faktycznym sprawy spółka TC Medical Air Ambulance Agency GmbH, jako ubezpieczający, zawarła z zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia grupowego. Wspomniana umowa obejmowała ochronę w ramach ubezpieczenia ryzyka choroby lub wypadku podczas podróży zagranicznej oraz ubezpieczenie kosztów krajowego i międzynarodowego transportu do miejsca zamieszkania. W imieniu ubezpieczającego, spółka zajmująca się reklamą oferowała konsumentom, w drodze reklamy domokrążnej, możliwość odpłatnego przystąpienia do ubezpieczenia grupowego. Klienci, którzy przystąpili do ubezpieczenia grupowego, w zamian za prawo do różnych świadczeń w przypadku choroby lub wypadku, uiszczali na rzecz spółki wynagrodzenie. Stowarzyszenie ochrony konsumentów uznało działalność spółki za sprzeczną z zasadami konkurencji, ponieważ wykonuje ona czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego bez wymaganego zezwolenia. W pozwie przed niemieckim sądem cywilnym żądało nakazania spółce zaniechania takich działań. Sąd I instancji powództwo uwzględnił, a sąd II instancji oddalił. Federalny Trybunał Sprawiedliwości z kolei uznał, że dla rozstrzygnięcia sprawy konieczne jest ustalenie czy ubezpieczający w ramach ubezpieczenia grupowego – w takim przypadku jak opisany – jest pośrednikiem ubezpieczeniowym.    

TSUE na gruncie opisanego w skrócie stanu faktycznego jasno stwierdził, że pojęcie pośrednika czy też dystrybutora ubezpieczeń w rozumieniu IDD obejmuje także osobę prawną, której działalność polega na oferowaniu swoim klientom dobrowolnego przystąpienia, za wynagrodzeniem, które od nich otrzymuje, do umowy ubezpieczenia grupowego, którą wcześniej zawarła z zakładem ubezpieczeń.

Trzeba przyznać, że teza ta brzmi dosyć rewolucyjnie. Należy bowiem mieć na uwadze to, że ani w IDD, ani w polskiej ustawie o dystrybucji ubezpieczeń, ubezpieczający czy to zawierając umowę na własny rachunek, czy też na cudzy (w szczególności ubezpieczenia grupowego) – zgodnie ze znajdującymi się tam definicjami – nie jest uznawany za dystrybutora ubezpieczeń ani pośrednika ubezpieczeniowego. Co ciekawe, to samo przyznał TSUE w uzasadnieniu wydanego wyroku wskazując, że mimo, iż pojęcia dystrybucji ubezpieczeń czy pośrednika ubezpieczeniowego nie obejmują wyraźnie takiej działalności, jak ta prowadzona przez niemiecką spółkę, to ,,definicje zawarte w tych przepisach należy rozumieć jako obejmujące taką działalność”. Powyższe uzasadniono tym, że ,,działalność taka jest porównywalna z odpłatną działalnością pośrednika ubezpieczeniowego”. Idąc dalej, skoro działalność ta jest porównywalna, ubezpieczający w tym przypadku powinien spełniać takie same wymogi, jak pozostali pośrednicy. Powinien zatem uzyskać wymagane zezwolenie, wpis do odpowiedniego rejestru, spełniać wszystkie wymogi o charakterze organizacyjnym, zawodowym, także w zakresie szkoleń, zakazanych powiązań itd. Nałożenie takich obowiązków na ubezpieczających w ubezpieczeniach grupowych ma zagwarantować, że będą bardziej wiarygodni i będą dysponować niezbędną wiedzą w zakresie doradztwa. TSUE uznał, że wszystkie podmioty zajmujące się dystrybucją ubezpieczeń powinny być objęte tymi samymi wymogami. Głównym zaś uzasadnieniem takiego rozumowania jest uznanie, że konsumenci powinni korzystać z ochrony na jednakowym poziomie, niezależnie od kanału dystrybucji.

Mimo że powyższa interpretacja nie wynika wprost z brzmienia przepisów dyrektywy, TSUE uznał, że taka wykładnia jest zgodna z jej celami, tj. ochroną konsumentów przy jednoczesnym zapewnieniu równego traktowania wszystkich podmiotów trudniących się pośrednictwem ubezpieczeniowym.

Z jednej strony z argumentacją TSUE na gruncie rozszerzającej wykładni celowościowej ciężko się nie zgodzić – cele IDD są bowiem jasne i precyzyjne. Temu właśnie miało służyć przyjęcie dyrektywy i wdrożenie jej w poszczególnych państwach członkowskich UE. W Polsce podczas uchwalania ustawy o dystrybucji ubezpieczeń także pojawiły się głosy, głównie ze strony organu nadzoru, że ubezpieczających w grupówkach należy objąć tymi regulacjami, ponieważ w zasadzie stanowią odrębny kanał dystrybucji. Z drugiej zaś strony większość osób związanych z rynkiem ubezpieczeniowym zadaje sobie pytanie – „Co dalej?”. Zagadnienie to – co zresztą nie dziwne – wzbudza dużo emocji. Przytoczone w szczególności u podmiotów, które czytając uzasadnienie wyroku TSUE dochodzą do wniosku, że w sumie ich działalność również można uznać za porównywalną do odpłatnej działalności pośrednika ubezpieczeniowego. Co z tego wyroku tak właściwie wynika dla aktualnych ubezpieczających w grupówkach?

Ponieważ celem tego LF’a było zapoznanie Państwa pokrótce z motywami i podstawami, na jakich TSUE oparł swój wyrok, do tego pytania, a raczej odpowiedzi na nie, będziemy wracać wraz z rozbudowanymi eksperckimi analizami, które przygotowujemy właśnie dla naszych Klientów.

 

Artykuły powiązane

Walka z smishingiem: nowe przepisy wprowadzają blokowanie fałszywych SMS-ów przez operatorów telekomunikacyjnych

Od 25 marca 2024 roku zaczęły obowiązywać nowe przepisy, które nakładają obowiązek na operatorów telekomunikacyjnych do...

Nowe przepisy na rzecz recyklingu

Na portalu Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt nowych przepisów dotyczących po...

KNF: Kolejna wersja metodyki BION dla ubezpieczycieli za 2023 rok

W dniu 1 marca 2024 r. Urząd Komisji Nadzoru Finansowego opublikował nową wersję metodyki Rocznego Badania i Oceny Nad...