Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 września 2020 r. (sygn. akt III CZP 87/19) orzekł, że żądanie uznania postanowienia wzorca umowy za niewiążące konsumenta (art. 385[1] k.c.) nie jest tożsame ani nie zawiera się w żądaniu ustalenia nieważności umowy (art. 58 k.c.).
Artykuły powiązane
Odszkodowanie się należy pomimo, że ubezpieczający skłamał
Rzecznik Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swojej opinii z dnia 27 czerwca 2024 r. (sygn. C-236/23) s...
Łatwiejsza transgraniczna współpraca między organami nadzoru w przypadku zmiany siedziby zakładu ubezpieczeń
Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) postanowił uzupełnić swoją decyzję z...
Nowelizacja ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
Kancelaria Premiera RM opublikowała informację dotyczącą nowelizacji ustaw odnoszących się do rynku ubezpieczeniowego. P...
