bg
Chcę wiedzieć o...
Strona główna
Artykuły
Niezasadne wpisanie danych do Centralnej Bazy Danych – Bankowego rejestru tzw. rejestru niesolidnych dłużników

Niezasadne wpisanie danych do Centralnej Bazy Danych – Bankowego rejestru tzw. rejestru niesolidnych dłużników

Dodano: 2022-12-07
Publikator: Rzecznik Finansowy

SN uwzględnił skargę nadzwyczajną RF w sprawie oddalonego powództwa klienta dotyczącego naruszenia jego dóbr osobistych. Powyższe poprzez bezpodstawne wpisanie danych osobowych kredytobiorcy w Centralnej Bazie Danych – Bankowego Rejestru tzw. rejestru niesolidnych dłużników i doprowadzenie tym samym do rozpowszechniania nieprawdziwych informacji na jego temat.

Sąd I instancji uwzględnił powództwo kredytobiorcy i zasądził na jego rzecz kwotę 10 000 złotych tytułem zadośćuczynienia. Od wyroku apelację wywiódł bank. Sąd II instancji zmienił wyrok Sądu I instancji i oddalił powództwo wskazując, że należy wyraźnie rozdzielić sferę ochrony dóbr osobistych od sfery ochrony danych osobowych. Sąd odwoławczy doszedł do przekonania, że pomimo bezprawnego i zawinionego działania banku w zakresie naruszenia przepisów dotyczących danych osobowych, nie należy go utożsamiać z dobami osobistymi. Należy je wyraźnie rozdzielić, dlatego odmówił ochrony kredytobiorcy.

Od przywołanego wyroku RF złożył skargę nadzwyczajną. SN uwzględnił skargę nadzwyczajną, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. SN wskazał, że zgłoszenie dłużnika przez wierzyciela do Centralnej Bazy Danych – Bankowego rejestru tzw. rejestru niesolidnych dłużników jest wprawdzie działaniem w ramach obowiązującego porządku prawnego, a przekazanie tych danych jest wykonywaniem prawa podmiotowego wierzyciela, jednakże w przedmiotowej sprawie bank nie tylko nie umiał miarodajnie wyjaśnić powodowi przyczyn istniejącego formalnie zadłużenia i zaoferować odpowiedniego rozwiązania, ale nie wziął również odpowiedzialności za zaistniałą sytuację.

Niewątpliwie zachowania banku polegające na ciągu opisanych zaniechań naruszyły dobra osobiste powoda w postaci godności i poczucia bezpieczeństwa. Powód został napiętnowany jako niesolidny dłużnik. Z uwagi na powyższe, naruszenie dóbr osobistych powoda było działaniem bezprawnym, wobec którego stronie powodowej przysługuje ochrona prawna przewidziana w art. 24 k.c., i 448 k.c.

SN podzielił zatem zarzuty RF oraz wskazał, że z zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej może wynikać obowiązek zasądzenia zadośćuczynienia w przypadku stwierdzenia, że skutkiem naruszenia dobra osobistego jest krzywda majątkowa.

Artykuły powiązane

NSA: Fiskus ma więcej czasu na ściąganie zaległych podatków

Organy skarbowe wygrały spór dotyczący przedawnienia zobowiązań podatkowych. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z...

Odmowa rozłożenia składek na raty przez ZUS a możliwość odwołania do sądu – uchwała Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 grudnia 2024 r. (sygn. akt III UZP 3/24) uznał, że odmowa rozłożenia składek na raty p...

Nocleg nie jest przychodem pracownika – kolejny wyrok sądu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 7 listopada 2024 r. (sygn. akt I SA/Gl 438/24) orzekł, że pra...