Od 1 stycznia 2016 r., zgodnie z ustawą o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, krajowe zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji zobowiązane są posiadać odpowiednie środki własne na pokrycie dwóch wymogów kapitałowych, tj.:
· dopuszczone środki własne (DŚW) na pokrycie kapitałowego wymogu wypłacalności (ang. Solvency Capital Requirement – SCR) oraz
· dopuszczone podstawowe środki własne (DPŚW) na pokrycie minimalnego wymogu kapitałowego (ang. Minimum Capital Requirement – MCR).
W raporcie Komisja Nadzoru Finansowego podała, iż dla działu I największy wpływ na wielkość kapitałowego wymogu wypłacalności (SCR) wyznaczonego formułą standardową miało ryzyko aktuarialne w ubezpieczeniach na życie (85,6%) oraz ryzyko rynkowe (38,8%). Dla działu II natomiast, największy wpływ miało ryzyko aktuarialne w pozostałych ubezpieczeniach osobowych oraz ubezpieczeniach majątkowych (66,4%) oraz ryzyko rynkowe (55,7%).
Wraz z wejściem w życie ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej ustawowe wskaźniki bezpieczeństwa zakładów ubezpieczeń odnoszą się do minimalnego wymogu kapitałowego (MCR) oraz kapitałowego wymogu wypłacalności (SCR).
Jak podaje KNF, współczynniki wypłacalności w skali całego sektora ubezpieczeń, według stanu na 31 marca 2016 r., tj. obliczone na podstawie danych z pierwszego kwartalnego, zharmonizowanego w Unii Europejskiej sprawozdania dla celów wypłacalności (wg Wypłacalność II) zawierającego dane ilościowe, kształtują się na bezpiecznym poziomie: 812% w przypadku minimalnego wymogu kapitałowego (MCR) oraz 263% w przypadku kapitałowego wymogu wypłacalności (SCR). W dziale I współczynniki te wynoszą odpowiednio: 1081,33% oraz 344,23%. W dziale II wynoszą one odpowiednio: 664,85% oraz 218,05%.