W dniu 14 maja 1990 r. przyjęto trzecią dyrektywę Rady nr 90/232/EWG. Dyrektywa ta dotyczyła zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych. Dyrektywa ta przewiduje m.in., obowiązek państw członkowskich do podejmowania niezbędnych działań w celu zapewnienia, aby wszelkie przepisy prawne lub klauzule umowne zawarte w umowie ubezpieczeniowej, które wyłączają pasażera z ochrony ubezpieczeniowej na tej podstawie, że wiedział on lub powinien był wiedzieć, że kierowca pojazdu w chwili wypadku znajdował się pod wpływem alkoholu lub innego środka odurzającego, zostały uznane za bezskuteczne w odniesieniu do roszczeń takiego pasażera.
Artykuły powiązane
Odszkodowanie się należy pomimo, że ubezpieczający skłamał
Rzecznik Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swojej opinii z dnia 27 czerwca 2024 r. (sygn. C-236/23) s...
Łatwiejsza transgraniczna współpraca między organami nadzoru w przypadku zmiany siedziby zakładu ubezpieczeń
Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) postanowił uzupełnić swoją decyzję z...
Nowelizacja ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej
Kancelaria Premiera RM opublikowała informację dotyczącą nowelizacji ustaw odnoszących się do rynku ubezpieczeniowego. P...
