Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów w uchwale z dnia 6 kwietnia 2018 r. (sygn. akt III CZP 114/17) orzekł, że przelew przez konsumenta na przedsiębiorcę wierzytelności mającej źródło w niedozwolonym postanowieniu umownym nie wymaga do swej skuteczności uprzedniego stwierdzenia przez sąd niedozwolonego charakteru postanowienia umownego; taki charakter postanowienia umownego może być stwierdzony w toku postępowania w sprawie o zapłatę wytoczonej dłużnikowi przez przedsiębiorcę, który nabył wierzytelność.
Artykuły powiązane
Spotkanie z Polską Izbą Ubezpieczeń dotyczące projektu rekomendacji w zakresie dystrybucji ubezpieczeń
3 kwietnia 2025 roku w siedzibie Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego odbyły się rozmowy z przedstawicielami Polskiej Iz...
Problemy z e-Doręczeniami, a terminy podatkowe
Ministerstwo Finansów wyjaśniło w komunikacie, że o dochowaniu podatkowego terminu w systemie e-Doręczenia decyduje data...
Sąd: Dyscyplinarka za brak badań była nieuzasadniona
Sąd Rejonowy w Człuchowie (wyrok z 20 grudnia 2024 r., sygn. akt IV 471/24) uznał, że pracownica nie naruszyła pods...
