Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów w uchwale z dnia 6 kwietnia 2018 r. (sygn. akt III CZP 114/17) orzekł, że przelew przez konsumenta na przedsiębiorcę wierzytelności mającej źródło w niedozwolonym postanowieniu umownym nie wymaga do swej skuteczności uprzedniego stwierdzenia przez sąd niedozwolonego charakteru postanowienia umownego; taki charakter postanowienia umownego może być stwierdzony w toku postępowania w sprawie o zapłatę wytoczonej dłużnikowi przez przedsiębiorcę, który nabył wierzytelność.
Artykuły powiązane

ZUS odzyskał ponad 150 mln zł dzięki kontrolom zwolnień lekarskich w pierwszej połowie 2025 roku
W pierwszych sześciu miesiącach 2025 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych zdołał odzyskać aż 150,5 mln zł poprzez dokładn...

VAT w odszkodowaniu z OC – decyzja Sądu Najwyższego przesunięta na wrzesień
Sąd Najwyższy odroczył do 24 września 2025 roku podjęcie uchwały, która miała rozstrzygnąć, czy podatek VAT powinien być...

Zastrzeżony PESEL a ubezpieczenie OC – koniec z polisami na cudze dane
Od 27 listopada 2025 roku w życie wejdą przepisy, które umożliwią ubezpieczycielom sprawdzanie, czy numer PESEL osoby ub...