Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów w uchwale z dnia 6 kwietnia 2018 r. (sygn. akt III CZP 114/17) orzekł, że przelew przez konsumenta na przedsiębiorcę wierzytelności mającej źródło w niedozwolonym postanowieniu umownym nie wymaga do swej skuteczności uprzedniego stwierdzenia przez sąd niedozwolonego charakteru postanowienia umownego; taki charakter postanowienia umownego może być stwierdzony w toku postępowania w sprawie o zapłatę wytoczonej dłużnikowi przez przedsiębiorcę, który nabył wierzytelność.
Artykuły powiązane
Rekomendacje KNF pod lupą: komentarz do dokumentu – część 2
Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała projekt Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących dystrybucji ubezp...
Ubezpieczenie OC pracowników i członków zarządu nie jest kosztem spółki
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lipca 2025 r. (sygn. akt II FSK 1402/22) orzekł, że składki na ube...
Rekomendacje KNF pod lupą: komentarz do dokumentu – część 1
Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała projekt Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących d...
