Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 19 listopada 2010 r. (sygn. akt III CZP 79/10) orzekł, że prawo do spokojnego wypoczynku nie jest dobrem osobistym, dającym się pomieścić w otwartym katalogu tych dóbr zawartym w art. 23 Kodeksu cywilnego, a zatem podstawą odpowiedzialności za szkodę niemajątkową w postaci „zmarnowanego urlopu” nie jest art. 448 w związku z art. 24 ust. 1 KC.
Artykuły powiązane

Ubezpieczenia w I połowie 2025: więcej wypłat, wyższe składki i rekordowe zyski
W I połowie 2025 roku ubezpieczyciele wypłacili aż 26,3 mld zł odszkodowań – to o 10% więcej niż rok wcześniej – wynika...

Rekomendacje KNF pod lupą: komentarz do dokumentu – część 3
Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała projekt Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących dystrybucji ubezp...

Rekomendacje KNF pod lupą: komentarz do dokumentu – część 2
Komisja Nadzoru Finansowego opublikowała projekt Rekomendacji dla zakładów ubezpieczeń dotyczących dystrybucji ubezp...