W dniu 14 maja 1990 r. przyjęto trzecią dyrektywę Rady nr 90/232/EWG. Dyrektywa ta dotyczyła zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych. Dyrektywa ta przewiduje m.in., obowiązek państw członkowskich do podejmowania niezbędnych działań w celu zapewnienia, aby wszelkie przepisy prawne lub klauzule umowne zawarte w umowie ubezpieczeniowej, które wyłączają pasażera z ochrony ubezpieczeniowej na tej podstawie, że wiedział on lub powinien był wiedzieć, że kierowca pojazdu w chwili wypadku znajdował się pod wpływem alkoholu lub innego środka odurzającego, zostały uznane za bezskuteczne w odniesieniu do roszczeń takiego pasażera.
Artykuły powiązane

Kierowca odpowiada za wypadek, mimo że pieszy był pijany – decyzja Sądu Najwyższego
Sąd Najwyższy wydał niedawno wyrok (sygn. II CSKP 2286/22), w którym potwierdził odpowiedzialność kierowcy za potrąc...

Rosnące zainteresowanie prywatnymi ubezpieczeniami zdrowotnymi – podsumowanie roku 2024
W 2024 roku Polacy wydali na prywatne ubezpieczenia zdrowotne aż 2,3 miliarda złotych, co oznacza wzrost o 35,3% w p...

939 miliardów złotych w ubezpieczeniach – przedsiębiorcy szukają ochrony przed ryzykiem
W 2024 roku polskie firmy ubezpieczyły swoje obroty handlowe na kwotę przekraczającą 939 miliardów złotych.
Choć przych...