W rozpoznawanej sprawie z powództwem przeciwko towarzystwu ubezpieczeń wystąpił posiadacz pojazdu. Domagał się on zapłaty 57 tys. zł z powodu uszkodzeń w pojeździe, do jakich doszło w wyniku stłuczki. Spółka odmówiła realizacji roszczenia, gdyż jak argumentowała poszkodowany nie udowodnił wartości szkody, a także sprzedał auto po samodzielnej naprawie.

Sąd I instancji ustalił, że do zdarzenia doszło przy cofaniu pojazdu, a wartość zniszczeń, zgodnie z opinią biegłego, opiewała na sumę 14 tys. euro. Jednak poszkodowany samodzielnie dokonał naprawy i poniósł z tego tytułu koszt 280 zł na zakup nowego zderzaka. SR orzekł, że pozwana powinna wypłacić poszkodowanemu różnicę między wartością pojazdu przed wypadkiem a kwotą, jaką otrzymał on z tytułu sprzedaży auta. Przy czym powód odmówił podania ceny zbycia samochodu.

Sąd Okręgowy powtórzył stanowisko sądu niższej instancji. Wskazał, że w rozpoznawanej sprawie kluczowa jest kwestia ceny zbycia pojazdu, skoro powód nie ma możliwości jego naprawy.  

Powód skierował skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Wskazał w niej, że zbycie pojazdu nie powinno stanowić odmowy pokrycia szkody. Natomiast strona pozwana podkreślała, że szkoda nie może być jedynie wartością hipotetyczną, a wypłacone odszkodowanie wzbogaceniem się poszkodowanego.

SN zwrócił uwagę, że nie jest dopuszczalne, aby poszkodowany nie otrzymał odszkodowania. W takich sytuacjach właścicielowi uszkodzonego pojazdu należy się zwrot kwoty celowej i  uzasadnionej naprawy, a nie hipotetyczny koszt. 

SN orzekł, że zakład ubezpieczeń ma obowiązek wypłaty świadczenia, nawet jeśli pojazd został sprzedany. Chociaż może ocenić, że rzeczywiste koszty naprawy były niższe niż stwierdzone przez biegłego.